emrediy

  Duru, odasının köşesinde, soluk sarı bir masa lambasının altında oturuyordu. Pencereden içeri sızan rüzgar, perdeyi hafifçe kıpırdatıyordu. Elinde bir kitap… Parlaklığını kısmış, telefonunu sessize almıştı. Bu onun en huzurlu anıydı. Kitabın satırlarında gömülüydü gözleri. Sayfa kenarında kalemle bir şey çizmişti az önce. O an geldi. Gözleri şu cümlede takılı kaldı:     "O gün büsbütün güzeldi. Hiç yaşamamış şeyler gibi güzeldi. Hayatın eşiğinde, düşüncenin eşiğinde son bir defa gördüğümüz şeyler gibi güzeldi..." Bir anda nefesi yavaşladı. Sanki içindeki bir boşluk bu cümleyle dolmuştu. Gözleri parladı ama dudakları kımıldamadı. “Ne garip…” diye fısıldadı kendi kendine. Tam o sırada, telefon titredi. Bir mesaj. Instagram’dan. Tanımadığı bir hesap. Profil fotoğrafı net değildi. Poyraz. Mesajda sadece şu yazıyordu:     "O gün büsbütün güzeldi… Eğer olsaydı, tabi." Duru’nun elinden kitap düşecek gibi oldu. Birkaç saniye bakakaldı. Şaka mıydı bu? Dinleniyor muydu?...

    Yeraltında faaliyet gösteren, kimliği bilinmeyen bir şirket, seçilmiş beş kişiye gizlice ulaşır. Her biri farklı geçmişlerden gelen bu insanlar, hayatlarının değişeceğini düşünerek bir anlaşma imzalarlar. Tek bir cümle:     “300 milyon dolar kazanmak ister misiniz?”     Ve ardından birer birer ortadan kaybolurlar. KARAKTERLER:     Damien: Sessiz, geçmişi karanlık. Eski bir paralı asker.     Isolde: Genç ama zeki. Davranış bilimleri mezunu. İlk başta çözüm üretmeye çalışır.     Lucien: Narsist ve soğuk. Paranın her kapıyı açacağına inanan bir finansçı.     Elara: Yumuşak kalpli, idealist bir hemşire. Yardım etmeye çalışır.     Thorne: Alaycı, deli ile dahi arası bir tip. Kafayı çözmüş gibi görünür ama en tehlikelisi olabilir. Zifiri karanlıkta… Sessizlik, neredeyse sağır ediciydi. Sonra biri… gözlerini açtı. Sonra bir diğeri… Damien gözlerini kırpıştırarak tavana baktı. Metal. Soğuk. Tanımsız. Kalktı. Etr...

  Baran yüzünü eline dayamış, sıkıntıdan gözleri kayıyor. İnternet yok. Telefon: "Bağlantı yok" TV: Sıkıcı. Baran homurdanıyor: "Offf... Ne yapayım ben şimdi? Sokacam bu internete." Bir anda aklına eski bir offline oyun geliyor. Bilgisayarı açıyor. FPS tarzı, klasik bir 5v5 oyun: "CS, VALO, PUBG TARZINDA NE HAYAL EDERSENİZ" Baran offline modda başlatıyor. Botlarla. RAUND 1 Klasik... Baran sağa sola koşuyor, birkaç saniyede üç botu vuruyor. Baran: "Bunlar da çok sıkıcı ya... Biraz direnin be abi. Neyse, ısınma gibi sayarım." RAUND 2 Tam köşeyi dönerken bir bot onu headshot’la indiriyor. Baran’ın ağzı açık kalıyor. Baran: "Oha? Bot mu vurdu lan öyle?" Ekranın altından bir mesaj beliriyor:     [BOT_03]: "Çok kolaysın pislik." Baran birkaç saniye kıpırdamıyor. Baran: "Ne diyosun lan? Bu ne? Bu oyunda botlar konuşmaz ki..." Klavyesine elleri titrek gider:     [Baran]: "Sen gerçek misin lan?" Anında cevap geliyor...